Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Λαμιώτη δημοσιογράφου Βαγγέλη Γεωργίου, “ΕΛΛΑΣ – ΕΟΚ: Εμπιστευτικό. Η ανεκπλήρωτη προσδοκία της ένταξης και ο τουρκικός παράγοντας. Μέσα από τα αρχεία του ΥΠΕΞ”, το απόγευμα του Σαββάτου 28 Ιανουαρίου 2023, στη Λαμία, στο Μέγαρο της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
Μια εκδήλωση που παρακολουθήσαμε με αμείωτο ενδιαφέρον καθώς παρουσιάστηκαν άγνωστα στο ευρύ κοινό στοιχεία και ντοκουμέντα που προέκυψαν μέσα από τη μεθοδική έρευνα του Βαγγέλη Γεωργίου στα αρχεία του ΥΠΕΞ, σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Για το βιβλίο μίλησαν οι:
– Αντώνης Παπαγιαννίδης (Δικηγόρος-Δημοσιογράφος)
– Διονύσιος Τσιριγώτης (Επίκουρος Kαθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Διεθνών Σχέσεων και Διπλωματίας, ΠΑΠΕΙ)
– Μάρκος Τρούλης (Διδάκτωρ και Διδάσκων του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, ΕΚΠΑ, καθώς και της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας)
– Κωνσταντίνος Γρίβας (Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, διευθυντής του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων)
Το συντονισμό της εκδήλωσης έκανε η δημοσιογράφος, Βίκυ Κοτσιμπού
Τί θα διαβάσουμε στο βιβλίο “ΕΛΛΑΣ – ΕΟΚ: Εμπιστευτικό. Η ανεκπλήρωτη προσδοκία της ένταξης και ο τουρκικός παράγοντας. Μέσα από τα αρχεία του ΥΠΕΞ” του Βαγγέλη Γεωργίου:
· Για πρώτη φορά, αποκαλύπτεται ότι ο «Φάκελος» ένταξη στην ΕΟΚ είναι γεμάτος από σημεία εξαπάτησης, εκβιασμούς και εκθέσεις που δίνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα της ΕΕ.
· Η έρευνα σε χιλιάδες έγγραφα του Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου -που μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν άγνωστα- αποκαλύπτει στρατηγικά ψέματα, ευρωπαϊκούς εκβιασμούς, πολιτικά «αδειάσματα» και ένα υπερδραστήριο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, την περίοδο που η Ελλάδα βιαζόταν να μπει στην ΕΟΚ και ύστερα στο ΝΑΤΟ ξανά.
· Ποια μέσα χρησιμοποίησαν οι κυβερνώντες για να καταφέρουν να φτάσουν στο Ζάππειο το 1981; Πόσο ειλικρινείς ήταν οι Έλληνες πολιτικοί και διπλωμάτες έναντι των Ελλήνων ψηφοφόρων και τι κρύβανε; Από στόμα Έλληνα υπουργού εκστομίστηκε, μάλιστα, ότι «ακόμα και μηδενικά να ήταν τα οφέλη» για την Ελλάδα έπρεπε να μπει η χώρα στην ΕΟΚ.
· Βερολίνο και Λονδίνο εκβίαζαν την Ελλάδα να δεχτεί ειδικά σχήματα συζητήσεων με την Τουρκία, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ειδάλλως άρνηση της Αθήνας «δεν θα συντελούσε στην ταχεία προώθηση των διαδικασιών ένταξης». Ελληνική έκθεση συμπέραινε «ότι επιχειρείται από του Ευρωπαίους ο επηρεασμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ώστε να εναρμονιστεί προς την πολιτική της Κοινότητας». Το Βερολίνο, ειδικά πόνταρε ότι με την ένταξη των Ελλήνων, η ΕΟΚ θα έκανε την Ελλάδα «να μην δίνει υπερβολική σημασία σε ορισμένες τουρκικές ενέργειες».
· Στις διαπραγματεύσεις οι Έλληνες ήταν τόσο «γενναιόδωροι» που όπως αναφέρει ο συγγραφέας, ο «ενδοτισμός τους τρόμαξε ακόμα και τον υφυπουργό Εξωτερικών της Δανίας Jens Christensen, που φαίνεται δεν άντεξε και έδωσε φιλική συμβουλή στους Έλληνες: βρε παιδιά [έμφαση του συγγραφέα] “μην προβαίνετε σε παραχωρήσεις για χάρη της ταχύτερης περάτωσης των διαπραγματεύσεων, τα ίδια λάθη έκανε και η χώρα μου λίγα χρόνια πριν…».
· Με τι μεθόδους και επιχειρήματα αντιμετωπίστηκε ο τουρκικός παράγοντας; Ποια αντίμετρα εφάρμοσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Ακόμα και στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως καταγράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου, κάθονταν πανίσχυροι πρώην ναζί Γερμανοί Ευρωβουλευτές που στήριζαν την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας.
· Τι συνέβαινε στην τουρκική κοινωνία τη στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις επεδίωκαν την ένταξη; Την ώρα που οι ελληνικές ελίτ ήταν πεπεισμένες ότι η Ελλάδα θα «κέρδιζε», στην Τουρκία στάθμιζαν εξαιρετικά προσεκτικά τις σχέσεις με την ΕΟΚ και παράλληλα εκμεταλλεύονταν επιδέξια τις ελληνικές προσπάθειες για ένταξη.
Ανοίγοντας τον Φάκελο «ένταξη στην ΕΟΚ», 40 χρόνια μετά
Τα στρατηγικά ψέματα, η διπλωματία, οι εκβιασμοί και οι απογοητεύσεις
Το ερώτημα ήταν ξεκάθαρο: Τι θα έκαναν οι Ευρωπαίοι –δηλαδή η ΕΟΚ/Ε.Ε.‒ αν η Ελλάδα, όντας μέλος της, δεχόταν τουρκική επίθεση; Κάποιοι στην Αθήνα, τη δεκαετία του 1970, είχαν την απάντηση εύκολη: «Εάν ένα από τα μέλη της Κοινότητας επρόκειτο να υποστεί έξωθεν επίθεση, τα υπόλοιπα θα κινητοποιούντο υπέρ αυτού κατά ποικίλους τρόπους και σε πλείονα επίπεδα» έγραφε μεγάλη εφημερίδα. «Η Ελλάδα αποκτά γερές πλάτες» ήταν οι παχιοί τίτλοι μιας άλλης. Η πορεία των εξελίξεων θα αποδείκνυε πως τέτοια δημοσιεύματα θα ισοδυναμούσαν με ένα είδος «προληπτικών» fake news.
Μέσα από τα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών, έγγραφα ελληνικά και ευρωπαϊκά ‒που έρχονται στο φως για πρώτη φορά‒ και δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου της εποχής φαίνεται πως το αμυντικό επιχείρημα της ένταξης, της προστασίας από την Τουρκία, άρχισε να εξασθενίζει ήδη από τους πρώτους μήνες των διαπραγματεύσεων τη δεκαετία του 1970.
Η Ε.Ε. δεν κατάφερε να προσφέρει στην Ελλάδα υποστήριξη, ενώ η Τουρκία αναβάθμιζε συνεχώς τη θέση της σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ανεξαρτήτως αν στο τιμόνι βρίσκονταν δικτάτορες ή αυταρχικοί ηγέτες. Τόσο τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων σε Αιγαίο και Κύπρο, όσο και η αδέξια «πελατειακή» στάση της Αθήνας έναντι των δυτικών είναι μερικά μόνο δείγματα της γραμμής που ακολουθεί η Ελλάδα που όμως ‒όπως αποκαλύπτει ο συγγραφέας‒ χαράχτηκαν, ευλαβικά, ήδη από την «αδιαφανή» περίοδο των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΟΚ.
Γι’ αυτό και o δημοσιογράφος Αντώνης Παπαγιαννίδης, με ειδίκευση στα ευρωπαϊκά θέματα και στα θέματα Τύπου, σχολιάζει «…πώς να μην παρακολουθήσει κανείς το σοκάρισμα του συγγραφέα όταν, βήμα-βήμα, βλέπει ότι «οι ελληνικές ελίτ της εποχής έπεσαν έξω»; Ή μάλλον ότι επέλεξαν να πέσουν έξω…».
Πηγή: Mag24
Leave a Reply